Rozwój psa okiem szkoleniowca

Rozwój psa okiem szkoleniowca,właściwa socjalicacja

To, na jakiego psa wyrośnie nasz czworonóg zależy od kilku rzeczy. Nie bez znaczenia są cechy wrodzone oraz wczesne przeżycia zwierzęcia. Właściwie już w łonie matki zaczyna się kształtować jego temperament. Gdy suka w ostatnim cyklu ciąży jest zestresowana jej szczeniaki mogą mieć skłonności do zachowań lękowych. Strach towarzyszący jej podczas wychowywania potomstwa, również ma wpływ na jego charakter.

W pierwszych dwóch tygodniach życia szczeniaka jest całkowicie zależny od matki. To ona dostarcza istotnych w tym okresie dla jego przetrwania pożywienia i ciepła. Młode pieski potrafią jedynie pełzać na boki, unosić głowę-czyli czynności niezbędne by zlokalizować sukę i dotrzeć do pokarmu. Nawet by się wypróżnić potrzebna jest stymulacja ze strony matki. Pomiędzy drugim i trzecim tygodniem następuje duży postęp. Szczeniak otwiera oczy, zaczyna słyszeć, porusza się do przodu i tyłu, sam potrafi utrzymać ciepłotę ciała, wypróżnić się oraz chłeptać płynne pożywienie z talerza.

Wczesna stymulacja neurologiczna szczeniąt

Jak udowodnili amerykańscy naukowcy pracujący dla armii stanów zjednoczonych nad projektem „Super dog”, przeprowadzenie codziennie w okresie pomiędzy 3 a 16 dniem kilku prostych ćwiczeń ze szczeniakiem, sprawia, iż w późniejszym życiu jest on bardziej odporny na choroby, kreatywny, popełnia mniej błędów podczas podejmowania nowych wyzwań niż jego rodzeństwo niepoddane stymulacji. Delikatny stres związany ze stymulacją, pozwala mu radzić sobie z nim, gdy jest dorosły.

1.Stymulacja dotykowa między opuszkami palców.

Delikatnie dotykamy patyczkiem do czyszczenia uszu (plastikowym z bawełną na końcach), opuszków każdej łapy szczeniaka. Pies leży w naszej dłoni na plecach. Czas stymulacji 3-5 sekund.

2.Unoszenie głowy.

Dłońmi podtrzymujemy pupę oraz grzbiet szczeniaka i unosimy jego głowę do góry. Czas stymulacji 3-5 sekund.

3.Opuszczanie głowy

Odwracamy go teraz głową pionowo w dół. Czas stymulacji 3-5 sekund.    

4.Pozycja grzbietowa.

Obracamy szczeniaka na plecy (cały czas trzymając go w dłoniach), tak by nos był skierowany w górę. Czas stymulacji 3-5 sekund.

 5.Stymulacja termiczna.

Układamy psa na brzuchu na wilgotnym i zimnym ręczniku (dobrze go wcześniej włożyć do lodówki na kilka minut). Czas stymulacji 3-5 sekund.

Stymulację przeprowadzamy z każdym ze szczeniaków osobno. Nadmiar bodźców spowodowany zbyt silną stymulacją przynosi efekt odwrotny. Dlatego nie należy przeprowadzać jej więcej niż raz dziennie, ani nie przedłużać czasu ich trwania. Nie zastąpi ona także procesu socjalizacji ani habituacji.

Bardzo ważnym okresem w życiu psa jest wiek pomiędzy trzecim a dziesiątym tygodniem. Wyrastają mu ostre jak szpilki zęby mleczne i suka odstawia je od piersi. W tym czasie szczenię uczy się, co to znaczy być psem,. Młode zwierzęta ćwiczą wokalizację, postawy ciała, wyrazy pyszczka, poznaje reakcję na nie rodzeństwa i innych psów, z którymi ma kontakt. Jest to etap, w którym następuje szybka nauka o otaczającym go środowisku. Okres socjalizacji oraz habituacji. Ważne jest by w tym czasie szczenię poznało jak najwięcej rzeczy, dźwięków, miało styczność z innymi zwierzętami i ludźmi (również dziećmi), bo około dziewiątego tygodnia życia rozwija się u niego naturalna tendencja do unikania ryzyka. W późniejszym okresie nowe, nieznane sytuację mogą budzić w psie lęk. Warto już w tym okresie zacząć proces szkolenia.

Prawidłowa socjalizacja obejmuje następujące obszary: socjalizacja z rodzeństwem, matką, innymi psami (ewentualnie innymi zwierzętami) i ludźmi. Zabawy oraz kontakty z pobratymcami pozwalają nauczyć się odpowiednio dozować siłę nacisku szczęk, poznać mowę ciała i inne aspekty życia społecznego psów. Obecność ludzi, nie tylko domowników sprawia, że pies w późniejszym okresie łatwiej będzie ją akceptował. Zwierzęta te mają bardzo małą tendencję do uogólniana. Dla czworonoga mężczyzna, kobieta, dziecko, starsza lub kaleka osoba to zupełnie inny gatunek (pachniemy, poruszamy się i mówimy zupełnie inaczej), jeżeli nie pozna ich w odpowiednim okresie rozwoju może później wykazywać w stosunku do nich zachowanie lękliwe lub agresywne. Szczenię powinno też od małego być przyzwyczajane do dotyku i zabiegów pielęgnacyjnych.

Nie mniej istotną rzeczą jest proces habituacji, czyli nauka ignorowania bodźców zewnętrznych. Ich poziom powinien być odpowiednio dozowany. Nadmiar lub całkowity brak prawdopodobnie zaowocuje nadmierną lękliwością na nie. Dla przykładu psy, które w wieku dorosłym obawiają się burzy, najprawdopodobniej nie spotkały się z nią w okresie dzieciństwa.

Jak widać bardzo ważna w przygotowaniu do późniejszego, dorosłego życia psa jest rola hodowcy. Dlatego warto poświęcić trochę czasu przy wyborze hodowli, zanim kupimy szczeniaka. A już na pewno należy unikać tzw. „fabryk szczeniaków” oferujących psy „rasowe bez rodowodu”.

Kolejnym etapem rozwoju jest czas, gdy pies ze szczeniaka zmienia się w "nastolatka". Zwierzęta dalej uczą się o otaczającym je środowisku, samce zaczynają zadzierać nogę oddając mocz. Zarówno dla psa jak i właściciela jest to okres próby. Dorastające zwierzę poznaje, czym jest seks, pojawiają się zachowania problematyczne. To ostatni moment by jasno określić normy obowiązujące psa i rozpocząć szkolenie. Zaniedbanie tego może w przyszłości owocować kłopotami z zachowaniem pupila. Po dziewiątym miesiącu życia większość psów staje się dorosłym, mającym wyuczony repertuar zachowań zwierzęciem.

Prawda jest taka, że to od nas zależy, jakiego będziemy mieli psa. Będziemy musieli nadrobić ewentualne braki socjalizacji i habituacji. Niewłaściwe wychowanie, brak czasu dla zwierzęcia może zaowocować wieloma problemami. Decydując się na szczeniaka, trzeba zapewnić mu odpowiednie warunki dorastania. Warto od początku wdrażać metodę 3xS. Dobrze uczęszczać z nim do psiego przedszkola, by pod okiem fachowca prawidłowo się socjalizował z pobratymcami. Wszystko to po to, by przez wiele lat cieszyć się wiernym i mądrym przyjacielem.